Elsevier schrijft kritisch over de oproep van negentig hoogleraren die het kabinet oproepen om 200 miljard euro te investeren in de groene economie om het klimaat te redden. Dit meldt Trouw dat een open brief van de dames en heren afdrukt en is al door diverse media klakkeloos overgenomen.
Er staat in dat de vijf kolencentrales dicht moeten, er een minister voor Energie en Klimaat moet komen, net als meer windmolenparken en een kilometerheffing, enzovoorts.
Elsevier stelt vervolgens dat er in inhoudelijke zin van alles kan worden gezegd over de twaalf maatregelen die de negentig hoogleraren voorstellen, maar laten we voor de verandering eens kijken om welke hoogleraren het gaat. Er is immers maar één reden waarom de hoogleraren vermelden dat ze hoogleraar zijn. Dat is omdat u dan onder de indruk bent en denkt dat deze mensen veel van het klimaatprobleem afweten, dat deze mensen extra deskundig zijn en hun mening daarom zwaarder zou moeten wegen.
Dus heeft Elsevier geturfd in welke vakgebieden de negentig deskundig zijn. Wij kwamen tot dertig hoogleraren duurzaamheid en twintig milieuhoogleraren. Dat zijn mensen die profiteren van meer geld voor duurzaamheid. Neem Wim Sinke, hoogleraar photovoltaic energy conversion aan de Universiteit van Amsterdam. Een serieus en internationaal gerenommeerd deskundige, maar ja, een hoogleraar zonnecellen die pleit voor meer zonnecellen.
Daarnaast zijn er mensen bij die al sinds jaar en dag tot het meubilair van de milieubeweging behoren. Zoals Lucas Reijnders, jarenlang boegbeeld van de stichting Natuur en Milieu en nu hoogleraar ‘inkoopmanagement’ aan de Universiteit van Amsterdam. Usual suspects als Jan Rotmans, hoogleraar ‘transities’ aan de Maastricht University en aanvoerder van de bende van negentig, plus Pier Vellinga, hoogleraar klimaatverandering aan de Wageningen University, die al veertig jaar roept dat de aarde vergaat als we niet heel snel geld overmaken. Jacqueline Cramer, voormalig milieuminister van de PvdA, hoogleraar ‘duurzaam innoveren’ aan de Universiteit Utrecht, zit er vanzelfsprekend ook bij.
Elsevier telt een stuk of tien hoogleraren op vakgebieden zoals politieke wetenschappen, kunst en ethiek. Hun mening over duurzaamheid, klimaat en energie is even (en misschien wel iets minder) gezaghebbend als die van de timmerman. Van de resterende dertig zijn er twintig econoom of innovatiedeskundige. Die kunnen doorgaans goed rekenen maar zijn niet deskundig op het gebied van de natuurwetenschappen waar het klimaat- en energieprobleem zich afspeelt.
Blijft over: vijf tot tien chemici, computerwetenschappers, techniekmanagers en waterdeskundigen, van wie we de mening over duurzaamheid, klimaat en energie wellicht iets serieuzer kunnen nemen.
Conclusie van Elsevier: van de negentig hoogleraren zijn er tachtig, die niet meer van het klimaatprobleem afweten dan de gemiddelde burger dan wel kunnen worden gerekend tot de categorie wc-eend-hoogleraar: wij van wc-eend bevelen wc-eend aan.
